Podejście psychodynamiczno-systemowe w terapii rodzinnej integruje dwa kluczowe nurty: psychodynamiczny oraz systemowy. Takie połączenie pozwala na głębsze zrozumienie problemów rodzinnych, uwzględniając zarówno indywidualne doświadczenia i nieświadome procesy emocjonalne, jak i interakcje oraz dynamikę relacji w rodzinie jako systemie.

Elementy podejścia psychodynamiczno-systemowego:

1. Zrozumienie nieświadomych motywów: Z perspektywy psychodynamicznej terapeuci badają nieświadome pragnienia, lęki i konflikty, które mogą wpływać na zachowanie jednostek w rodzinie. Zrozumienie tych elementów jest kluczowe dla wyjaśnienia, dlaczego niektórzy członkowie rodziny mogą reagować w określony sposób.

2. Dynamika relacji: W podejściu systemowym terapeuta skupiają się na tym, jak każdy członek rodziny wpływa na innych i jak powstają określone wzorce interakcji. Analizuje, jak zachowania jednego członka mogą wywoływać reakcje u innych, co pozwala na identyfikację źródeł konfliktów i problemów.

3. Rola przeszłości: Podejście psychodynamiczne kładzie duży nacisk na wpływ przeszłych doświadczeń, szczególnie z dzieciństwa, na obecne zachowania i relacje. Terapeuta pomaga rodzinom zrozumieć, jak wcześniejsze doświadczenia mogą kształtować aktualne wyzwania.

4. Praca z emocjami: Terapeta pomaga rodzinom zidentyfikować, nazwać i zrozumieć emocje, które pojawiają się w dynamicznych interakcjach. To może obejmować zarówno emocje indywidualne, jak i te, które są wyrażane w relacjach rodzinnych.

5. Eksploracja ról w rodzinie: Terapeuta bada, jakie role przyjmują poszczególni członkowie rodziny (np. opiekun, czarny owca) i jak te role wpływają na interakcje oraz na całość funkcjonowania rodziny.
Podejście systemowe w terapii rodzinnej opiera się na założeniu, że rodzina jest swoistym systemem, w którym każda osoba ma swoją rolę i wpływa na innych członków. Celem tego podejścia jest zrozumienie interakcji i dynamiki między członkami rodziny, a nie tylko skupianie się na indywidualnych problemach.

6.  Zasoby rodziny: Podejście to koncentruje się również na zasobach i mocnych stronach rodziny, co pozwala na budowanie na tych pozytywnych elementach w celu radzenia sobie z wyzwaniami.

7. Perspektywa kontekstualna: Terapeuta uwzględnia szerszy kontekst, w jakim rodzina funkcjonuje, w tym kulturowe, społeczne i historyczne czynniki, które mogą wpływać na dynamikę rodzinną.

8. Holistyczne podejście: Połączenie obu nurtów umożliwia terapeucie spojrzenie na problemy z różnych perspektyw, co zwiększa szanse na skuteczne rozwiązanie konfliktów i budowanie zdrowych relacji.

Terapia rodzinna bazująca na podejściu psychodynamiczno-systemowym umożliwia rodzinom zrozumienie głębszych emocjonalnych i psychologicznych uwarunkowań ich interakcji oraz pozwala na wypracowanie zdrowszych wzorców komunikacji i rozwiązywania konfliktów.